Gabinet psychoterapii Warszawa | Psychoterapia Warszawa

Udręczenie, brak stabilizacji, rozpad wewnętrzny, kryzys – jeśli któryś z tych stanów Ciebie prześladuje to psychoterapia jest drogą, która poprowadzi Ciebie do odkrycia spójnego ,,ja”, wzmocnienia fundamentów życiowych, a przede wszystkim do wewnętrznego wyposażenia w możliwości lepszego radzenia sobie z trudnymi sytuacjami w życiu.

Zdezorientowani, opuszczeni, zagubieni codziennym biegiem wydarzeń tęsknimy za harmonią, poczuciem sensu, zrozumieniem przez drugiego człowieka.

Bycie w terapii analitycznej można porównać do stawania się architektem własnego życia. Czym zatem różni się terapia analityczna od terapii w innych nurtach lub zwykłej rozmowy z przyjacielem? Każdy z nas jest w pewnym sensie projektantem swojego życia i naśladuje w swoich życiowych wyborach różne wzorce, korzysta z różnych porad. Problem jednak w tym, że nasze życie nie jest prostym algorytmem. Nie jesteśmy w stanie przełożyć czyjejś porady, czyjegoś sposobu życia na nasz sposób funkcjonowania. Doświadczamy smutków, lęków, traum i w sytuacjach napięcia psychicznego sięgamy po mechanizmy, które jako pierwsze wydadzą nam się skuteczne, a które niekoniecznie były naszą świadomą decyzją. Mechanizmy wydające się jedynym rozwiązaniem danej sytuacji mogą wymknąć się nam spod kontroli i stać się nieświadomymi sposobami radzenia sobie. Te nieświadome sposoby radzenia sobie mogą przejmować nasze życie i prowadzić nas do podejmowania wyborów właśnie w nieświadomy sposób. Ten proces może przejawiać się w przymusie powtarzania, w powstawaniu mechanizmów obronnych, relacji przeniesieniowej, projekcji.
Terapia psychoanalityczna nie skupia się na dawaniu drogowskazów, po to, aby nieświadome sposoby radzenia sobie z trudnymi sprawami nie stały się kolejnym wzorcem do naśladowania i budowaniem kopii nieswojego domu-życia. Pomaga jednak odkryć własne narzędzie, dzięki któremu można wykończyć dom-życie od fundamentów aż po dach.

Mając solidne fundamenty, wydawałoby się, że to już koniec drogi terapeutycznej i tyle nam wystarczy do dobrego funkcjonowania. Jednak badania naukowe psychoterapii analitycznej* odnoszą się do ważnego spostrzeżenia – po skończeniu terapii odkrywamy, że w naszym domu-życiu jest kojący obiekt – kojące ego, które zawsze tam było, ale niejednokrotnie podczas trudnych sytuacji życiowych traciliśmy z nim kontakt. Ten kojący, wewnętrzny obiekt w nas, który może rozwinąć się w procesie psychoterapeutycznym, może oznaczać bycie łagodnym dla siebie w wymagających i stresujących sytuacjach, a także może dla nas oznaczać dostęp do tego, co fascynuje lub co lubimy robić (czasem zastanawianie się nad sobą wypracowane w terapii też może stać się ważnym dla nas hobby). Wtedy nie potrzebujemy czyiś drogowskazów, porad. To tak jakbyśmy otworzyli drzwi do swojego domu w sytuacji napięcia życiowego i widzieli to, co nas uspokaja, a nie zaś to co odstręcza i to w czym nie chcielibyśmy być. Przestajemy uciekać od tego, co może być dla nas kojące, czyli od wewnętrznego, uspakającego obiektu. Kontakt z dobrym obiektem w sobie to tak jakby bycie w tym, co uspokaja – jak znajdowanie się w domu, w którym słyszy się ulubioną muzykę, czuje się przyjemny zapach, widzi się kojące dla siebie kolory, obrazy, meble.

Niektórzy jednak czują się w sobie jak w zniszczonym domu – zajmują się przyklejeniem odklejonych tynków, niwelowaniem zniszczeń, aby nie były widoczne ślady trudnej przeszłości. To tylko tuszowanie dawnych urazów, nie natomiast próba przejścia do nowego, własnego domu, w którym przeszłość harmonijnie może przeplatać się z teraźniejszością. Renowacja starego zburzonego domu to na przykład sięganie po rozwiązania oparte na dawnych nawykach radzenia sobie z problemami np. anoreksja, obsesyjne sprzątanie, maniakalne uciekanie w pracę lub naukę lub objawowe zajmowanie się takimi trudnościami (np. smutkiem w depresji w oderwaniu od przeszłości, całościowego funkcjonowania osoby cierpiącej). Psychoterapia analityczna często nie jest reperowaniem starego domu – nie jest pracą nad objawami np. nad głodzeniem się w anoreksji, obsesyjnym sprzątaniem w nerwicy lub poprawą nastroju w depresji. Jest natomiast próbą zbudowania nowego domu od fundamentów aż po dach. To oznacza, że ta forma terapii – będąca długoterminową pomocą – głębinowo zajmuje się problematyką osoby cierpiącej, która zgłasza się do psychoterapeuty.

Jeśli Twój wewnętrzny dom, Twoje ego wydaje się Tobie zbyt trudne do wytrzymania, obciążające, nieprzyjazne, często wręcz wrogie, to jest miejsce, w którym możesz otrzymać pomoc.

Psychoterapia analityczna jest pomocna w:

• zrozumieniu i rozwiązaniu poczuciu impasu życiowego
• zrozumieniu lęku i smutku (np. w czasie depresji)
• budowaniu poczucia, że można sobie radzić z niepokojącymi uczuciami
• bezpiecznym doświadczaniu uczuć i nazywaniu ich
• zrozumieniu swojego świata wewnętrznego i zainteresowaniu się nim
• rozwijaniu poczucia, że jest się wartościowym i zasługującym na dobre życie
• tworzeniu mechanizmów dzięki, którym można lepiej radzić sobie w kryzysie
• poprawie funkcjonowania w relacjach z innymi i budowaniu poczucia bezpieczeństwa w kontakcie z innymi
• opracowaniu trudnych sytuacji życiowych z przeszłości, które stawiają ograniczenia w czasie teraźniejszym
• zmierzeniu się z problemem własnej seksualności
• odzyskaniu poczucia bezpieczeństwa i kontroli nad życiem
• odbudowaniu poczucia własnej wartości (np. w czasie Depresji)
• leczeniu objawów psychosomatycznych (cierpienia fizycznego na tle emocjonalnym np. migreny, stany zapalne układu pokarmowego, moczowego, stawów związane z silnym stresem lub ataki paniki związane lękiem przed zawałem serca)
• opracowywaniu straty zw. z rozwodem, rozstaniem się z partnerem
• opracowaniu straty związanej z żałobą po bliskiej osobie
• odzyskaniu poczucia bezpieczeństwa w obliczu traum i nadużyć zw. ze stosowaniem przemocy
• leczeniu zaburzeń odżywiania (Anoreksja, Bulimia, Otyłość) na tle obniżonego nastroju (np. zajadanie stresu, spożywanie zbyt dużej ilości posiłków)
• leczeniu bezsenności związanej z przeżywaniem lęku
• pomocy w radzeniu sobie z lękiem/stresem w przeżywaniu choroby somatycznej lub psychicznej
• opracowywaniu i zrozumieniu źródeł uczucia wypalenia w pracy, rodzinie, związku
• leczeniu uczucia emocjonalnej izolacji