Leczenie depresji Warszawa

Czym jest stan depresyjny?

Stan depresyjny najczęściej rozpoczyna się wtedy, gdy nie ma satysfakcji i przyjemności z życia. Depresja może być sygnałem do tego, aby określić to, czy życie wiedzione przez osobę z tą trudnością jest wystarczająco dobre. Rozpoczyna się najczęściej zmęczeniem, niechęcią do kontynuowania pracy, męczliwością i rozdrażnieniem w kontaktach z innymi. Mogą pojawić się bóle głowy, spadek masy ciała. Często osoba cierpiąca na depresję nie ma ochoty na wykonywanie czynności, które innym sprawiają radość, wycofuje się z życia towarzyskiego, po pracy często ma ochotę na sen lub dotykają ją zaburzenia snu, odczuwa wewnętrzną pustkę i kłopot z przeżywaniem innych uczuć niż smutek i lęk. Świat emocji staje się wtedy dość jednorodny.

Stan depresyjny może wiązać się z impasem życiowym, jeśli trwa zbyt długo i uniemożliwia rozwój. Osoba cierpiąca na depresję, poza objawem takim jak obniżenie nastroju, może wycofywać się z aktywności życiowych, które dawnej stanowiły przyjemność. Im bardziej wycofuje się, tym bardziej traci możliwość czerpania satysfakcji z życia.

Przyczyny depresji związanej z uczuciem opuszczenia i bezradności

Depresja może też rozpocząć się w sytuacji utraty kontaktu z bliską osobą (rozwód, śmierć osoby bliskiej, nieprzepracowana żałoba). Związana jest wtedy z uczuciem opuszczenia i bezradności. Dorosła osoba może wtedy przeżywać siebie jak opuszczone przez rodzica dziecko. Doświadcza wtedy intensywnego smutku i lęku oraz poczucia, że bez bliskiej osoby jej życie nie ma sensu. Dlatego leczenie depresji jest tak ważne i powinno być prowadzone z wyczuciem.

Jakie są osoby depresyjne? Objawy depresji

Osoby depresyjne często mają tendencje do surowego postrzegania siebie i mają zaniżone poczucie własnej wartości. Wiele od siebie wymagają i kiedy nie spełniają tych wymagań, krytykują siebie i oskarżają. Czasem bywają wobec siebie prześladowcze i mało troskliwe. Im bardziej stają się surowi i krytyczni wobec siebie, tym mniej odczuwają szczęścia z tego, co robią w życiu.

Depresyjność może się także wiązać z zainteresowaniem tym, co budzi smutek. Może także wiązać się niechęcią do tych kwestii, które są związane z przyjemnością i radością. Czasem osoby depresyjne wybierają takie aspekty w życiu, które odzwierciedlają ich uczucia i konflikty – takie zajęcia, miejsca, ludzi, hobby które będą odpowiadać stanowi depresyjnemu.

Wpływ postawy rodziców wobec dziecka na jego zdrowie psychiczne

Osoby depresyjne mogły mieć doświadczenia w przeszłości związane z życiem w obecności rodzica wycofanego, krytycznego i mało odpowiadającego na potrzeby dziecka. To w jak surowy sposób dziś traktują siebie, może mieć korzenie w dzieciństwie – wtedy gdy ich rodzice mieli trudności z troskliwym wczuwaniem się w ich potrzeby i rozumieniem ich ograniczeń. Dziś sami wiele wymagają od siebie, jednocześnie niewiele troszcząc się o siebie. Uczucie opuszczenia osoby depresyjnej może być związane z silnym przeżyciem z dzieciństwa. To przeżycie może wiązać się z tym, że dawnej rodzic emocjonalnie opuszczał dzisiejszego dorosłego z doświadczeniem depresji. Dziś osoba w depresji nie może poradzić sobie z wspieraniem siebie w trudnych sytuacjach i powtarza historię z dzieciństwa opuszczając swoje potrzeby, tak jak dawniej czynił to wobec niego rodzic mający kłopot z troskliwym niesieniem jemu pomocy.

Leczenie depresji Warszawa

Leczenie depresji to proces wieloetapowy i zależy w dużej mierze od samego pacjenta, od nasilenia objawów oraz od tego, na jakim etapie jest choroba. Ponieważ depresja to choroba, zatem leczenie depresji polega przede wszystkim na przyjmowaniu odpowiednich leków. Przepisuje je lekarz psychiatra. Przepisane leki należy zażywać regularnie. Pierwsze efekty leczenia depresji można zauważyć już po 2 tygodniach i po tym czasie zadaniem lekarza psychiatry jest ocena postępów. Trzeba pamiętać, że leczenie depresji powinno trwać do powrotu do pełnego zdrowia psychicznego, a nie do momentu, gdy objawy depresji miną. Pierwsza poprawa nie jest powodem do przerywania terapii. Pełny proces leczenia w przypadku depresji może trwać od 6 do 12 tygodni od momentu ustąpienia objawów. Przerwanie leczenia może skutkować powrotem objawów.

Pomoc psychologiczna jest bardzo pomocna podczas terapii farmakologicznej. Poprawny proces w leczeniu depresji powinien łączyć terapię farmakologiczną, którą prowadzi lekarz psychiatra, oraz pomoc psychologiczną.

Alicja – trwając latami w śmiercionośnym bezruchu

Alicja (38 lat) pracowała w firmie marketingowej. Miała dwójkę dzieci i męża. Podczas pracy wymagano od niej dynamiki i kreatywności, których Alicja od paru lat nie mogła z siebie wykrzesać. Czuła się często zmęczona i po pracy chodziła spać. Wstawała wieczorami i potem nie mogła zasnąć do późna w nocy rozmyślając nad tym, że nie może podołać wymaganiom z pracy, że nie jest emocjonalnie dostępna dla dzieci, którymi głownie mąż zajmuje się i choć pracuje tyle co inni, czuje się zupełnie wyczerpana. Podczas bezsenności obwiniała siebie za to, jak źle sprawuje rolę matki, żony, pracownika. Miała poczucie winy względem bliskich i czuła się jak za szkłem – z jednej strony pragnęła do nich dotrzeć, z drugiej nie wiedziała w jaki sposób to osiągnąć. Czuła, że na zewnątrz pokazuje bliskim chłód i dystans pomimo tego, że wewnątrz miała mnóstwo dobrych emocji do dzieci i męża.

Czasem miała sny o tym, że jest rozdzielona z rodziną przez tornado, sztorm, powodzie. Oni znajdują się daleko i potrzebują jej, a Alicja nie może się do nich dostać. W swoim życiu czuła się podobnie, choć od rodziny nie była oddzielona zjawiskami naturalnymi, a swoim wnętrzem. Bardzo starała się nawiązać kontakt z dziećmi, ale bardzo ją wyczerpywała wszelka zabawa z nimi. Nie widziała jak być spontaniczna, a widziała jak bardzo dzieci rozpiera energia, z którą Alicja nie radziła sobie. Mąż z kolei chciał utrzymać wobec Alicji pożądanie, starając się dla niej utrzymać dobry wygląd, inicjując wspólne wyjścia. W końcu Alicja coraz częściej odmawiała wyjść i widziała jak mąż czuł się opuszczony przez nią, a ona miała wrażenie, że nic nie może z tym zrobić. Każdy dzień stanowił dla niej pogrążanie się w coraz to większym spadku energii, a co za tym szło coraz większej bezsilności i poczuciem winy.

Potem zaczęły się jej śnić sny, w których widziała jak morze wzbiera i może zalać ląd wielką falą, a ona zaczęła w lęku zbierać dzieci z plaży i iść w kierunku tej wielkiej wody, chcąc uśmierzyć lęk przed katastrofą i ginąc w wodzie wspólnie z dziećmi. W śnie najważniejszą sprawą było to, aby zginąć razem. W swoim życiu Alicja miała poczucie, że w pewnym sensie jej sny realizują się w rzeczywistości. Smutek, brak energii Alicji powodował, że dzieci zaczęły coraz częściej do niej przylegać, nie mogąc już prowadzić spontanicznego życia. Stawały się coraz bardziej lękowe. Jakby cała trójka stawała się ofiarą katastrofalnego smutku Alicji. Jej mąż natomiast stał się coraz bardziej nerwowy – początkowo złościł się na Alicję i na to, że zalega w łóżku wieczorami. Obwiniał ją o to, że dzieci nie chcą chodzić do szkoły, tylko w lęku chcą także zostawać w domu. Obwiniał ją także o martwotę, która w domu zagościła i która w jego poczuciu była podsycana przez Alicję. Jej mąż miał wrażenie, że Alicja specjalnie opuszcza go emocjonalnie, ponieważ nie zależy jej na rodzinie i tak łatwiej jej żyć. Alicja też zaczęła tak myśleć o swojej depresji, jeszcze bardziej obwiniając siebie za nią, że mogłaby wyjść z tego stanu, a tak jakby go sama pielęgnowała w sobie i na gruncie rodziny. Czuła do siebie mnóstwo niechęci. Jej mąż zaczął się od niej odsuwać, coraz częściej znikał z domu. Dzieci z kolei mocno do niej przylgnęły i sen o w2spólnej śmierci zaczął realizować się w przestrzeni psychicznej.

Któregoś dnia mąż Alicji wrócił do domu roztrzęsiony. Powiedział, że zdradził ją z inną kobietą i teraz nie może sobie tego wybaczyć. Alicja poczuła jakby nagle wszystkie trudne uczucia wróciły do niej i doświadczyła po raz pierwszy od dłuższego czasu, że jest boleśnie żywa. Jakby informacja o zdradzie przebudziła ją z wieloletniego letargu i skonfrontowała z możliwością utraty rodziny. Przez następny miesiąc często płakała. Jednak był to inny stan niż dotychczas – w opłakiwaniu męża i rodziny czuła się żywa, choć zupełnie zrozpaczona. Mąż szukał z nią kontaktu, widziała, że on sam jest w ogromnym poczuciu winy, że naraził całą rodzinę na rozpad. Alicja poczuła do męża jednocześnie wściekłość, że zdradził całą rodzinę, ale też rozumiała go, ponieważ jego zdradę łączyła ze swoją depresją i odcięciem emocjonalnym. Boleśnie czuła, że mąż poszukiwał kogoś żywego w jej zastępstwie. Tym bardziej chciała zrozumieć jej wieloletni stan i przerwać go.

Alicja nie musiała namawiać męża na terapię par. Szybko zdecydował się, aby ratować związek. Podczas terapii zaczęli ze sobą rozmawiać. Choć były to rozmowy bolesne i pełne rozpaczy oraz wzajemnych pretensji, wychodzili z sesji emocjonalnie żywi i bliżej siebie. Alicja dowiedziała się, jak bardzo mąż czuł się przez nią opuszczony, jak wieczorami nie mógł znaleźć sobie miejsca i jak szukał z nią kontaktu, co kończyło się odrzuceniem z jej strony. Ona z kolei zadała sobie sprawę z tego, że była na niego zła za to, że nie próbował jej pomóc, tylko na siłę usiłował wyciągnąć ją z impasu, nie podając pomocnej dłoni. Czuła od lat presję, że musi zbierać się i nie ma czasu na swoje emocje. Gdy nie podołała jego oczekiwaniom świat stał się dla niej pozbawiony sensu. Alicja zdała sobie sprawę z tego, że zarówno mąż miał zbyt duże oczekiwania wobec niej, jak i ona wobec samej siebie.

Psychoterapeuta par zalecił, aby oboje mogli oddzielnie korzystać z indywidualnej psychoterapii. Alicja rozpoczęła leczenie depresji Warszawa, na którym zaczęła ciekawić się swoim stanem wieloletniej izolacji. Jej ciekawość siebie samej zaczęła być dla niej ożywcza. Dostrzegła, że nie mogła tworzyć związku z mężem, ponieważ czuła się wciąż zobligowana do emocjonalnego bycia ze swoją matką, która sama prowadziła życie bez partnera. Alicja nie chciała opuszczać swojej matki, wobec której przeżywała poczucie winy. Sama nie wiedziała jak czuć się matką, gdy jeszcze pozostawała w roli córki. Jej matka wydawała się Alicji chłodna i izolująca od niej. Alicja choć bardzo chciała być inna dla swoich dzieci, nie wiedziała jak zbliżyć się do nich. Zapamiętała swoje dzieciństwo jako szary, nudny czas, w którym panował odwieczny bezruch. Nieświadomie tą samą wprowadziła do swojego domu rodzinnego.

Alicja podczas własnej psychoterapii starała się przeżyć każdy dzień bardziej świadomie, bo wiedziała że będzie go opowiadała terapeucie. Szukała w swoim życiu znaczeń swoich myśli, zachowań, uczuć. To powodowało, że stawała się emocjonalnie żywa. Teraz gdyby w śnie zobaczyła zbliżająca się falę, zabrałaby szybko dzieci i męża z plaży, bo szkoda byłoby jej swojego życia i życia bliskich.

Dodatkowe informacje:

Leczenie depresji możliwe jest za pomocą psychoterapii i farmakoterapii. Gabinet Psychoterapii Ego jest miejscem, które specjalizuje się w leczeniu depresji w Warszawie (Warszawa ul Chrościckiego 13 tel 534030607 – dobry dojazd z: Centrum, Bemowo, Ursus, Komorów, Michałowice, Piastów, Pruszków). Podczas procesu terapeutycznego omawiane są takie kwestie jak myśli związane z depresją, objawy depresji:

• obniżenie nastroju
• apatia
• obniżenie poczucia własnej wartości
• zaburzenia snu
• poczucie winy
• myśli samobójcze
• choroba dwubiegunowa – mania i depresja
• spadek energii życiowej
• niepokoje dotyczące utraty zdrowia (choć w diagnozach lekarskich
• choroba somatyczna nie została wykazana)
• przygnębienie

Depresja może współistnieć z takimi objawami jak: zaburzenia odżywiania – anoreksja, bulimia, PTSD, zaburzenie osobowości borderline.

Osoby, które mają tendencje do gorszego samopoczucia mogą otrzymać pomoc u specjalisty i ulgę w objawach. Najczęściej do gabinetu zgłaszają się osoby, które czują, że depresja wycofała je z codziennego życia lub uniemożliwiła kontakty z bliskimi. Poczucie osamotnienia pacjenta jest często tak silne, że wiąże się ze spadkiem zdrowia fizycznego i psychicznego. Brak chęci do życia i utrata nadziei to częste doświadczenia osób znajdujących się w depresji.

Zaburzenia nastroju czasem powodują, że radykalnie zmienia się sposób patrzenia na swojego partnera/partnerkę, na dziecko, na pracę – to może być takie uczucie, jakby jakaś zewnętrzna siła zabrała Tobie możliwość cieszenia się tym, co dotychczas stworzyłeś/aś. To jednak nie zewnętrzna siła, a być może sposób funkcjonowania, trudne doświadczenia z przeszłości, które przyczyniły się do tak trudnego stanu, który czasem przeżywasz i który zmienia ocenę Twojego świata, Twoich możliwości, ludzi Ciebie otaczających. Stan depresyjny może być dla Ciebie sygnałem do tego, aby określić, czy Twoje funkcjonowanie jest dobre dla Ciebie i czy coś można w nim zmienić?

Proces psychoterapeutyczny zaczyna się od 2-3 konsultacji, które służą temu, aby zastanowić się wraz z pacjentem nad tym, co staje się dla niego ,,zapalnikiem” depresji, jak można rozumieć jego stan, co z jego życia przytłacza go, stresuje, co odbiera w życiu radość, jaka była historia jego choroby i jak była wcześniej leczona. Potem już sama psychoterapia jest kontynuacją konsultacji i pomaga pacjentowi w powrocie do lepszego funkcjonowania. Często tkwienie w depresji związane jest z nieumiejętnością stworzenia innej perspektywy związanej z radością, ciepłem emocjonalnym, troską o innych, spełnieniem i satysfakcją. Terapia ma pomóc w dotarciu do tych doświadczeń.

Zapraszam do zapoznania się z wiedzą na temat depresji na blogu Perspektywa na Sens – są tam artykuły poświęcone obliczom depresji: brakowi, przeciążeniu, pustce.

Oferta skierowana jest do osób z poniższych lokalizacji:

Leczenie depresji Komorów
Leczenie depresji Piastów
Leczenie depresji Pruszków
Leczenie depresji Warszawa Bemowo
Leczenie depresji Warszawa ochota
Leczenie depresji Warszawa Okęcie
Leczenie depresji Warszawa Skorosze
Leczenie depresji Warszawa Ursus
Leczenie depresji Warszawa Włochy
Leczenie depresji Warszawa Wola